Wat in 2012 begon met een weekendje Zeeland van Nanja en mij in intussen uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerend evenement met meestal een huisje vol enthousiaste duikers van Hydrofiel, aangevuld met enkele bekenden.
Ook dit jaar was het weer raak. Op donderdag 13 december vertrokken Tally, Gesiena, Hendri en ik richting Zeeland. Voor Tally en mij via een omweg langs Onderwaterhuis.nl in Oude Gastel om daar nog een controle op het onderwaterhuis van Tally uit te laten voeren, want zonder camera met over het algemeen helder water zou toch zonde zijn. Daarna naar De Witte Boulevard, waar we bij Leendert en Lydia een huisje voor 8 personen hadden gehuurd.
’s Middags konden we dan in een gure oostenwind en een temperatuur van 4 graden onze eerste duik maken aan de Kerkweg bij Den Osse. We hadden gerekend op prachtig zicht en kwamen bij deze duik wat bedrogen uit. Het water was mistig en het zicht bedroeg hooguit 3 meter. Dat was niet waar we op gerekend hadden en we waren bang dat we weer dezelfde condities als in 2017 tegen zouden komen: ook het hele weekend matig zicht op alle duiklocaties. Er was echter genoeg te zien onder water en dat maakte de duik toch mooi. Na afloop konden we ons omkleden in een verwarmde kleedkamer. Er was zelfs een vulstation bij gekomen, zodat we ter plekke de flessen weer klaar konden maken voor de volgende dag. De voorzieningen zijn in een paar jaar tijd enorm veel beter geworden in Zeeland! Terug naar het huisje waar we na een warme douche en onderhoud van de camera’s richting het centrum van Renesse wandelden om een hapje te eten.
Vrijdag gingen we na het ontbijt naar het Jan Kok rif bij Dreischor. Rein was heel vroeg uit Friesland vertrokken en sloot zich bij ons aan. Omdat deze duikstek wat beschutter ten opzichte van de wind lag, verwachtten we hier beter zicht. Toen we op de parkeerplaats aan kwamen was deze helemaal wit bevroren. We waren de enige duikers. Hoop vol gingen we het water in. Onze keuze bleek de juiste te zijn. Met een zicht van meer dan 10 meter en helder water was het hier echt genieten van een mooie duikstek, waar we dan ook nog eens met maar 4 duikers waren. In de Reefballs zaten enkele Noordzeekreeften. Verder enkele grondels, wat kleine Oorkwallen en Aasgarnaal. Maar vooral het zicht sprak ons erg aan. Bij de pijlers van de steiger kwam het zonlicht ook nog door en dat leverde mooie plaatjes op. Na ruim 50 minuten was het wel welletjes met deze temperatuur en beëindigden we de duik. Het omkleden was een frisse aangelegenheid met stramme en koude vingers.
Terug naar Renesse om wat te eten, de camera’s te onderhouden, accu’s te wisselen en vooral even op te warmen.
Vanwege de goede ervaringen van deze ochtend besloten we de tweede duik van die dag bij het gemaal van Dreischor te maken. Ook hier waren we weer de enige duikers bij deze stek. Bij de instap legden we een extra lijn om gemakkelijker in het uit het water te komen. Na de vervelende instap gingen we richting gemaal. Het zicht zag er, net als vanmorgen bij de Jan Kok rif, geweldig uit. Bij het gemaal konden we het gehele gemaal zien en we hebben dan ook mooie foto’s en video kunnen maken. De onderdelen van het gemaal waren prachtig begroeid met anjelieren, zakpijpen etc. Op de bodem waren wat zwemkrabben aan het vechten. Rondom de plaatsen waar de krabben gegraven hadden, wemelde het van de garnalen. Ook hier was het na ongeveer 50 minuten wel gedaan met de duik. We begonnen af te koelen en zochten de kant weer op. We konden terug kijken om een hele mooie duikdag met geweldig zicht. Ondertussen waren ook Janwillem, Bas en later ook Edo aangekomen. Het huisje zat nu vol. ’s Avonds gingen we met z’n allen weer een hapje eten in Renesse. De accu’s werden in de avond opgeladen, zodat we de volgende dag weer met de camera’s aan de gang konden.
De volgende dag was het nog kouder. Met een temperatuur van 1 graad boven nul en een straffe oosten wind voelde het bar koud aan. Maar ja; ons uitje heet “winterweekend” dus dan moet je niet zeuren over de temperatuur. Vanwege de goede ervaringen van de vorige dag, besloten we weer naar het Jan Kok rif bij Dreischor te gaan. We waren attent gemaakt op het bestaan van het “makelaarsbord” en dat wilden we na de enthousiaste verhalen van Leendert en Lydia graag bekijken. Na de instap op de aangegeven koers en diepte op zoek gegaan en al snel waren we bij het “bord”. Het was prachtig begroeid met mosselen, anjelieren, zakpijpen, spons en enkele kleine zeesterren. Er waren, doordat het slechts op 8 meter diepte ligt, opnames te maken met menglicht. Het was een prachtige duik met weer een mooi slot bij de pijlers van steiger. Het omkleden viel niet mee met onze koude vingers, maar al snel reden we via de Kerkweg, waar we onze flessen vulden, terug naar Renesse.
Na gegeten en gedronken te hebben en weer opgewarmd te zijn splitste de groep. 4 mensen wilden naar Zoetersbout, 2 mensen besloten niet te duiken en Tally en ik wilden naar de Kabelaarsbank. Van de groep die naar Zoetersbout ging heeft niemand daar gedoken. Door de lage waterstand was de instap met camera lastig. 2 besloten daarop niet te duiken; de 2 anderen zijn uitgeweken naar de Kerkweg. Tally en ik hadden als voordeel dat we ons in de beschutting van de Kabelaar konden omkleden, Daarna de wandeling naar de duiktrap aan het einde van de steiger. We hadden besloten richting het wrak van de Zeehond te duiken. Toen we afdaalden was het zicht ongeveer 5 meter. Alles was met een dikke laag zand bedekt. Het gevolg van het spuien door de Brouwersdam. Toch was het een leuke duik met veel en grote Noordzeekrabben.
’s Avonds hadden we, zoals al een aantal jaren het gebruik is, een avond waarbij we Lydia en Leendert uitnodigen. We laten dan foto’s en video’s zien. Om op tijd klaar te zijn voor de avond besloten we pizza’s te bestellen. Het werd een gezellige avond, waarbij de jongste dochter van Leendert en Lydia, Carolien, ook nog een aantal mooie foto’s uit Egypte liet zien.
Zondag, de laatste dag voor de meeste duikers. Alleen Tally en ik bleven tot maandag. We besloten opnieuw bij het Jan Kokrif te gaan duiken. Nu was het “kashuisje” het doel. Via het “makelaarsbord” kwamen we uiteindelijk bij het huisje dat prachtig begroeid was met mosselen, diverse soorten zakpijpen, anemonen en zeesterren. Het was een prachtig plekje om rond te neuzen en mooie opnames te maken. Bij de kant onder de steiger was het vanwege het ontbreken van zonlicht minder mooi dan gisteren. Maar het was weer een heerlijke duik. Na de duik terug naar het huisje waar nu alleen Tally, Gesiena, Hendri en ik waren. De rest was al weer op weg naar Groningen. Na de maaltijd gingen Hendri en Gesiena ook die kant op.
Tally en ik besloten die middag opnieuw naar het Jan Kokrif te gaan. De berichten over de Kerkweg bleven matig en Dreischor was gewoon erg mooi. Hoewel de eieren van de Zeedonderpad zich helaas niet lieten zien (het water was nog te warm), waren het “makelaarsbord”, het “kashuisje” en de kant ten oosten van de instap weer zeer de moeite waard. Na een duik van ongeveer 50 minuten zat het er weer op. Doordat de wind gedraaid was en de temperatuur nu 6 graden was, was omkleden geen probleem. Echt koud werden we niet meer.
Maandag; ook onze laatste dag van dit Winterweekend. Omdat de wind gedraaid was, besloten we ons geluk weer te beproeven bij de Kerkweg. Het was inmiddels 9 graden en het omkleden vormde geen enkel probleem. Het water in en op zoek naar de Zeedahlia die rechts van de steiger tegen de wand aan zit. Na een tijdje zoeken in water dat aanmerkelijk helderder was dan donderdag, vonden we de Zeedahlia. Het blijven mooie dieren met hun prachtige felle kleuren. Daarna over het rifje naar het ondiepe gedeelte van de duikstek. Daar nog een tijdje rond gekeken naar alles wat voorbij kwam. Veel steurgarnalen en enorm veel Groene Wierslakken. Terug bij de pijler van de steiger nog een tijdje naar al het moois op de pijler gekeken. Daarna na weer bijna 50 minuten het water uit.
We gingen op weg naar het noorden via Vinkeveen, waar we een spoelduik wilden maken.
Om 15 uur gingen we bij Zandeiland 4 het water in. Toch even een omschakeling na al dat moois in het zoute water. Maar we werden beloond: een Amerikaanse rivierkreeft, enkele Marmergrondels, Aasgarnalen, een paar grote baarzen en een grote snoekbaars! Opnieuw een mooie duik. Via Hajé aan de A6 kwamen we weer in Groningen aan en kunnen we terug kijken op een gezellig weekend met een prima groep duikers, hele mooie duiken en zeer goed zicht.
David