Het begint al een beetje traditie te worden: het weekend voor Kerst reist een aantal Hydrofielers af naar Zeeland om daar in alle rust een paar duikjes te maken.
Ook dit jaar is het raak. Omdat de Kerstdagen onmiddellijk na het weekend volgen, besluiten we het weekend van 14 tot 17 december in Zeeland door te brengen. Al snel hebben we 10 liefhebbers, waarvan er 2 afhaken, zodat we uiteindelijk met 8 personen in Zeeland zijn. Daarbij ook 2 deelnemers die geen lid van Hydrofiel zijn.
Tally en ik vertrokken op donderdag om via Onderwaterhuis in Oud Gastel in de middag in Zeeland aan te komen. Na de bivakspullen in het huisje bij De Witte Boulevard in Renesse achter te hebben gelaten, maakten we onze eerste duik bij de Nieuwe Kerkweg aan de Grevelingen. Een aantal van de deelnemers was mee gegaan vanwege mijn verhalen over het zicht van 20 tot soms wel 30 meter in De Grevelingen in deze tijd van het jaar. Dat was tot dit jaar ook steeds het geval; helaas liep het nu anders. Tally en ik doken in mistig water met een zicht van hoogstens 2 meter! Lastig om uit te leggen dat het in andere jaren zo anders was! Daarbij kwam ook nog eens dat de watertemperatuur in deze tijd van het jaar meestal 7 graden is. Nu was het 4 tot 5 graden! Ondanks het tegenvallende zicht en de lage temperatuur was het toch weer een mooie duik met zeedahlia’s en ander uitbundig leven in het water van De Grevelingen.
Over het slechte zicht deden 3 theorieën de ronde. Ik dacht dat er door de overvloedige neerslag van de afgelopen dagen veel gespuid werd en dat dat het slechte zicht veroorzaakte. Leendert van De Witte Boulevard vertelde dat er koude neerslag op relatief warm zout water terecht was gekomen, waardoor er een verticale stroming is ontstaan. De eigenaar van De Kabbelaar vertelde dat de recente zuidwester storm door de Tweede Maasvlakte gekeerd was en dat het zanderige water weer naar Zeeland was opgestuwd. Wie het weet mag het zeggen.
De volgende dag kwam de rest van het gezelschap aan. Rein, Tally en ik maakten de eerste duik bij de reefballs van Dreischor, in de hoop zeedonderpad-eitjes tegen te komen. Helaas waren die niet te zien, maar waren er wel veel Noordzeekreeften in de reefballs. Daarnaast de nodige bruine plooislakken en zeenaalden. Het zicht was beter; nu ongeveer 4 meter zicht.
’s Middags werd door iedereen gedoken. Tally, Rein en ik besloten naar De Kabbelaar te gaan om daar richting het wrakje van De Zeehond te duiken. Het zicht was hier ongeveer 3 meter, maar vooral bovenin de waterkolom was het erg mooi, met voor de verandering eens een zonnetje. We kwamen veel fluwelen zwemkrabben, penseelkrabbetjes, Noordzeekrabben en Elysia’s tegen. Tally vond dat het water niet koud genoeg was en besloot nat te duiken. Toen ze het water uit kwam liep het water uit haar droogpak. Gelukkig had ze droge reservekleding bij zich.
Op zaterdag de eerste duik opnieuw bij de Nieuwe Kerkweg gemaakt. Rein, Tally en ik doken opnieuw samen. Het zicht was beter met nu 5 meter! We zijn op pad gegaan naar de 2 zeedahlia’s. De eerste, een bleek exemplaar, zit op de meest westelijke reefball. De tweede, een mooi rood/roze gekleurd exemplaar zit iets westelijker op een muurtje. Beide dahlia’s zagen er mooi uit en waren gelukkig open. Aan het begin van de duik raakte Tally haar focuslampje kwijt, maar gelukkig vonden we die weer door min of meer dezelfde koers vanaf de instap te duiken. Elders besloot Gesiena er een natte duik in haar droogpak van te maken. De beide dames hadden er blijkbaar zin in, maar hadden gelukkig allebei een föhn bij zich, zodat de onderpakken en de droogpakken in korte tijd weer droog waren. Gelukkig bleven zowel Tally als Gesiena daarna droog tijdens de duiken.
De tweede duik maakten we bij de Zeelandbrug tijdens een HW kentering. De instap was daardoor heel gemakkelijk. Het zicht bij de instap was echter slecht; ongeveer een halve meter! Nadat we langs de pijlers naar diepte waren gedoken zijn we oostelijk van de pijlers op ongeveer 7 meter diepte gaan duiken. Daar was het zicht met 2,5 meter een stuk beter. Galathea’s, fluwelen zwemkrabben, dodemansduim, heremietkreeften en hele kleine door ons niet thuis te brengen garnaaltjes op wieren. In ondieper water ontelbare stompe alikruiken en slanke knotsslakken. Toch weer een prachtige duik.
Zaterdagavond hebben we Chinees eten gehaald en aten we in het huisje. Daarna kwamen Leendert en Lydia op bezoek om samen met ons naar foto’s en video te kijken. Net terug uit Egypte kregen we Leendert en Lydia niet zo gek om met ons mee te duiken. Gelijk hebben ze!
Zondag: al weer de laatste dag van ons Zeelandweekend. Rein, Tally en ik besloten bij Dreischor gemaal te gaan duiken. Daar kregen we geen spijt van. Hoewel het oppassen geblazen was op het houten trapje (het had gevroren en het trapje was spekglad), was het zicht met ruim 7 meter het beste wat we al die dagen gehad hebben. Het gemaal stond aan en spoot een grote hoeveelheid zoet water De Grevelingen in, waardoor er een mist rond het gemaal hing. Boven het gemaal zag je met hoeveel kracht het water gespuid werd. Prachtige rode wieren en veel Elysia. Qua zicht de mooiste duik van het weekend. Toen we het water uit waren en op terugweg naar het huisje land Dreischor Reefballs reden, bleek Janwillem Zeedonderpad-eitjes gezien te hebben.
Terug in het huisje eerst een kop warm drinken en daarna hebben we het huisje schoon gemaakt en onze spullen gepakt. Rein, Tally en ik besloten onderweg een spoelduik in de Toolenburgerplas te gaan maken. De plas ligt bij Hoofddorp mooi op de route als je over Den Haag en Schiphol reist.
De plas was weer een verrassing: het water was helder met een zicht van ongeveer 8 meter. Daarnaast barstte en het ook nog eens van het leven: zwartbekgrondels, baarzen, veel aasgarnalen. Tally en ik zagen een baars van groot formaat. Rein kwam nog een grote snoek tegen. De meerval die er zou moeten zitten, liet zich opnieuw niet zien.
Om 8 uur ’s avonds waren we weer thuis na een mooi weekend duiken in Zeeland op duikstekken waar we vaak de enigen waren. Op naar het winterweekend van 2018; maar eerst nog een mooie zomer!
