De marmergrondels zijn vrij kleine en smalle visjes die herkenbaar zijn aan
hun tot een zuignap vergroeide borstvinnen en vooral ook, voor wie goed
kijkt (onder water of uit uitvergrote foto’s), aan hun als buisjes vooruit
stekende neusgaten. Eigenlijk horen ze hier niet thuis. Oorspronkelijk
stammen ze van het stroomgebied ten westen en noordwesten van de Zwarte zee,
waar vandaan ze, waarschijnlijk onder invloed van rivierkanalisatie door de
mens, zich verbreid hebben tot ook in Nederland. De visjes zetten eieren af
in holten tussen de stenen maar ook wel in lege schelpen en zelfs in
flessenhalzen (dus in zwerfvuil). Bij ons gaat het om tot drie legsels van
vaak meerdere tot vele honderden eitjes bijeen, die hier van april tot
augustus afgezet worden. De marmergrondel is in Nederland voor het eerst in
2002 ontdekt en geldt bij ons, volgens Soortenbank.nl , als zeer zeldzaam.
Hoewel dat misschien al wel een verouderd voorkomensbeschrijving is
benadrukt dit toch dat de kennismaking met dit voor ons nieuwe visje, ook al
zagen we ze nu dan in Duitsland, een hele beleving is op de verenigingsduik.
Je vindt als ervaren duiker niet zo heel vaak nieuwe dingen die je nooit
eerder zag. Leuk dus. Maar daar staat wel een beetje tegenover dat de vis
eigenlijk beschouwd wordt als een hinderlijke invasieve exoot die door
voedselconcurrentie mogelijk een bedreiging vormt voor o.a. onze inheemse
bermpjes en de rivierdonderpad. En dat is natuurlijk helemaal niet zo mooi
van ze! Of zijn voorkomen in de Speichersee al bekend is en of hoe lang hij
er al leeft heb ik nog niet kunnen vinden (maar ik heb daar nog niet heel
lang naar gezocht / naar geinformeerd).
Voor de beleving van een verenigingsduik blijven ze, ondanks een wat
kwalijke reputatie, toch een leuke verrassing.
Bronnen: Ravon website, Natuurberichten.nl en Soortenbank.nl
Harry Holsteijn
