Klein spul
In november vertrokken Anne en ik naar Eco village Marsa Nakari van Red Sea Diving Safari (RSDS) in Egypte. Maurice volgde later in de week.
RSDS
Red Sea Diving Safari is een organisatie die al een tiental jaren actief is aan de Rode Zee. Ze richten zich niet op het massa toerisme, maar meer op duikers die bewuster kiezen voor goed duiken met een lagere Eco Footprint. Ze hebben geen All-inclusief pakket, ze hebben geen zwembaden, en ze bieden tenten met minimale voorzieningen en chalets met net iets meer.
In Marsa Shagra en Wadi Lahami – ook van RSDS – was ik eerder geweest, in Marsa Nakari nog niet. Voor Anne was RSDS nieuw en Maurice had al vaker in de drie villages gezeten. Ze hebben een beproeft systeem: je krijgt een krat, lood en een locker waar je je spullen in opbergt. Het duikcentrum is een grote openlucht kleedkamer aan de waterkant met bankjes tussen de rijen lockers om aan te koppelen. Er zijn spoelbakken, douches en een hangplek voor het natte goed. Je spoelt zelf je uitrusting. Even wennen na El Qusier waar alles voor je gespoeld en opgehangen werd. Maar er ligt wel een steiger met een aantal zodiacs voor de deur.
Last van keuzestress? Dan krijg je het moeilijk. Op het huisrif duik je op het noord of zuid. Er is perslucht of nitrox, 10-12-15lt, DIN en INT. Wil je met de zodiac weggebracht en/of opgehaald, dat kan. Zolang je het maar aangeeft en je je houdt aan je plan. Je kunt vooraf of ter plekke ook trips naar andere stekken boeken. Niet genoeg? Sommige mensen nemen een halve bibliotheek mee want je vervelen op vakantie kan echt niet.
Plan je duik!
In het duikcentrum hangt een whiteboard waarop je zet met wie je duikt, time in & out. Je kruist aan noord of zuid en hoe je gaat en terug komt: zwemmend of zodiac. Kom je terug met de zodiac dan is een boeitje verplicht. Wordt je met de zodiac gebracht én gehaald, dan brengt Ismaël – of smiley-face- je iets verder weg. Alles kan à la minute.
Genieten en ontmoeten
We begonnen met twee duiken: zwemmend in & uit. Dat is de eerste duik verplicht. ‘s Avonds bij het diner ontmoetten we Debbie en Jan, twee enthousiaste Engelse dames die Nakari goed kenden en ons aanboden om ons wegwijs te maken. Na twee heerlijke duiken vertelde ik dat ik opzag tegen een ‘pick-up’ in de zodiac. In mijn ogen een ‘landing-of-a-whale’ ervaring. Maar Debbie haalde ons over voor een ‘pick-up’ duikje en al snel plonsden we met zijn vieren achterover uit de zodiac, heerlijk!
Het werd een topduik met een overweldigende finale, een wervelende beeldvullende vissoep over het rif, iets dat ik lang niet meer gezien heb. Vanaf het rifdak kwamen drie grote scholen naar beneden suizen. Eenhoornvissen, sergeant majors en fuseliersvissen. Voor Anne op dat moment de mooiste duik ooit. Aan boord komen ging vlot: meegeholpen door een golf en een ruk van Ismaël lagen we voordat we het wisten weer aan boord. Fluitje van een cent.
Dag drie en vier doken we weer met zijn tweeën omdat we lekker in ons eigen tempo wilden scharrelen. Van alles gedaan, gedrift, de loep van Jos getest, veel ondiep gescharrel naar het kleine spul. Ook naar het koppeltje dwergvleugelpaardvisjes. Anne had ik eerder op de onhandige bewegende sidderrog gewezen. Je weet wel: die zwemmende pannenkoek. Twee keer kwam hij akelig - en sneaky - dichtbij. Eerst van onderen en een duik later vleide hij zich op een meter naast me neer in het zand. Met Anne ben ik erg blij als buddy maar een sidderrog, niet echt. Dan toch liever een gekko als verstekeling in je logboek.
Onze laatste duikdag doken we met Maurice. Hij verraste ons met 2 camera’s en een Chopro, waarmee we twee duikjes mochten oefenen. Hij liet ons een gorgoongrondel op zweepkoraal zien, op zoek naar het perfecte plaatje. Dat kleine spul, de doorzichtige poetsgarnalen of de kleine kopjes van andere grondeltjes die uit een holletje steken. Met die verbaasde grote oogjes.
Laagseizoen
Het was in Nakari relatief rustig, er waren zo’n 30 tot 40 man. Fransen, Engelsen, Polen, een koppel Egyptenaren. Een Duitse moeder en dochter met een neus voor dwergvleugelpaardvisjes. Later die week werd het rustiger.
Gezien
We hebben heerlijk relaxt gedoken. Gehangen met een schildpad, octopus gespot, eieren van een Spaanse danseres, pyjama- en wrattenslak, spookfluitvissen en dwergvleugelpaardvisjes (zucht), gemarmerde slangalen, de sierlijke symbiose grondel, de oogvleksymbiose grondel die veel mensen daar voor een kam fluweelvis aanzagen. En wolken anemonen in zovele bedden. Liet Debbie ons een poepende zeekomkommer zien (hoewel, het gebaar daarvoor leek toch echt op wat anders). En bestudeerde Anne de snavellipvis waarvan het mannetje donkerblauw is en de vrouw wit met oker.
Groot was er ook: Anne ontdekte een grote black botched eagleray die we verstoorden in een middagslaap en misnoegd met veel stof een ander plekje zocht. Op een stoffige middagduik passeerde een dikke Napoleon en zagen we een flinke langvinvleermuisvis . De grote koffervis herkende ik eerst niet omdat ik ze nooit zo groot had gezien. Dolfijnen werden er ook gespot, maar natuurlijk net terwijl wij niet keken.
Ritme
We maakten meestal twee ochtendduiken en een middagduik - voor drie uur het water in - omdat het al vroeg donker werd onder water. Net als bij El Qusier was er een rondgaande stroming die middags sterker werd. Van zee af botste de stroming tegen de zuidkant van de monding en ging via de noordzijde weer naar buiten. Dus even aanzetten om terug te komen als je op Noord dook. Er ligt ondiep ook een lijn waarlangs je je naar de kant kunt trekken.
Het verblijf
De ‘Village’ biedt verschillende opties. Wij verbleven in een tent en in een hut. Beide vonden we prima, net als de gedeelde douches en wc’s. Er is een klein café waar thee, koffie en andere drankjes en snacks de hele dag te krijgen zijn. De maaltijden worden in het restaurant geserveerd, met ruime openingstijden, wat flexibiliteit in het duiken biedt. Het eten was gevarieerd, met veel keuze en veel verse groeten en fruit. Op de woensdagavond is er een BBQ. Als ‘eco-lodge’, wordt groen gedrag aanbevolen (niet te lang douchen) en het gebruik van plastic zo veel mogelijk vermeden. Tip: neem een eigen bidon mee. Overal staan tappunten waar je die bij kunt vullen.
Boeken en reistijden
We hebben bij Seaseetravel geboekt. Boeken ging snel, maar de tickets kwamen wel erg laat. Heen gingen we met de trein naar Schiphol, dat was prima te doen. Misschien ook goed om te weten dat all-inclusive iets minder royaal is dan bij El Quseir (sap, alcohol en suikervrije frisdrank zijn niet inbegrepen), en er waren veel kleine extra bedragen (1-2 euro) ter plekke. Terug in Nederland moesten we een taxi nemen omdat we na de laatste trein aankwamen. Prijzig, maar je wordt wel wakker in je eigen bed. Maurice heeft zijn weekje duiken bij Nakari nog vervolgd met 3 dagen in Brayka Bay, een luxe resort waar Extra Divers de duiken verzorgt.
Nakari volgend jaar?
Heel graag.
