Verenigingsduik in Vinkeveen: Zandeiland 9 en 12

De septemberduiken in Vinkeveen kunnen qua weer van alles betekenen: wind, regen, hagel of zon. Maar een nazomer in september in Vinkeveen zoals deze keer, had ik nog niet eerder meegemaakt: volop zon, hoge temperaturen en in de ochtend nagenoeg windstil. David appte van tevoren al even een waarschuwing naar de deelnemersgroep en zelf leek het mij een goed idee om sinds lange tijd maar weer eens in Nederland in een natpak te duiken in plaats van in mijn droogpak. Maar hoe zat het ook alweer met de hoeveelheid lood bij een neopreen natpak in zoet water? Daarvoor moest ik enkele jaren terugbladeren in mijn logboek: acht kilo? Zo weinig? Of was dit best veel? Laat ik voor de zekerheid maar negen kilo gebruiken…

Het mooie warme weer bleef ook bij de rest van duikend-Nederland niet onopgemerkt: het parkeerterrein van Zandeiland 4 was, bescheiden uitgedrukt, nogal druk. De oever van het eiland lag vol met spullen en bijbehorende duikers. Dan is het fijn dat wij met Airdiving duiken bij de andere eilanden en vaak beter zicht hebben dan de duikers bij Zandeiland 4.

Ook bij Airdiving hadden ze gelukkig op het warme weer geanticipeerd: de Airdiving-hond bleef thuis, parasols en een partytent waren opgezet en mocht het nodig zijn, dan onderweg tijdens de vaart even een snelle plons in het water om af te koelen. De eerste locatie na de briefing werd Zandeiland 9. De snoekentuin bij Zandeiland 8 was helaas niet toegankelijk, vanwege een startschip met zeilwedstrijd ter plaatse. Aangekomen bij Zandeiland 9 kregen we nog een korte briefing over de stek, waarna een ieder gecontroleerd te water ging. Het verkoelende moment na de rol achterover was al een goed begin van de eerste duik. Vrijwel direct nadat Jelte en ik onderwater gingen, merkte ik dat de negen kilo’s lood toch een kleine inschattingsfout bleek te zijn: als een blok beton zakte ik naar de bodem en verdween ik nog net niet in het zand. Dat kon dus voor de tweede duik wel ietsjes minder.

Het zicht leek aan de oppervlakte best goed. Onderwater bleek dat toch wat tegen te vallen. Desondanks zagen Jelte en ikzelf een grote snoek en was ik enorm verheugd een zoetwaterkwalletje te zien! Toen ik na de eerste duik van de anderen te horen kreeg dat zij enkele ‘tientallen zoetwaterkwalletjes’ hebben gezien, droogde mijn vreugde in de brandende zon snel op.

Na een oppervlakte-interval van ongeveer tweeënhalf uur, ging de tweede vaart, mede noodgedwongen door de grote drukte op het water, naar Zandeiland 12. Hier was het zicht helaas nog iets minder dan bij Zandeiland 9 en eerlijk gezegd ook als stek iets minder interessant. Toch zagen Jelte en ik ook hier wederom een grote snoek, enkele grote baarzen en grote scholen kleine baarsjes. Met acht kilo lood bleek ik weliswaar nog steeds uiterst zwaar te zijn, een goede les voor een volgende keer duiken in natpak (of gewoon toch mijn droogpak weer gebruiken).

Het mindere zicht betekende gelukkig niet een verspilde duikdag, integendeel! Met zestien duikers, schitterend weer en veel gezelligheid is een duikdag altijd goed. We hebben genoten van de gastvrijheid van Airdiving, de koffie, het verkoelende water en twee uren ademen onder water.