De weekenden waarin je op de Noordzee kan duiken zijn schaars. De wind moet niet meer zijn dan kracht 2 a 3 en de golven mogen niet al te hoog zijn. Die weekenden zijn er niet veel en als ze er zijn kan ik helaas niet altijd.
Gelukkig was het 8 augustus weer raak. Ik kon en de omstandigheden leken aardig. Ik had dit jaar met Arjan Waterman in mei gedoken op een wrakje in de Waddenzee, net buiten Lauwersoog met een zicht variërend van 10 centimeter tot een meter en was wel weer toe aan een groter wrak in hopelijk helderder water.
Om 7 uur was ik in Lauwersoog waar ik in de buitenhaven aanmonsterde op de Serenity, de boot van Bas Kremer. Ernie en Joris waren al aan boord en hadden theorie wrakduiken gehad de avond daarvoor. Een hoop gesleep van de auto naar de boot over een lang stuk steiger, maar vele handen maakten het sjouwen licht. Na de auto geparkeerd te hebben bij de binnenhaven en teruggelopen te zijn, voeren we uit, vlak achter de veerboot naar Schiermonnikoog.
We zouden eerst wat scans met de sonar op de Waddenzee doen en daarna door naar de Noordzee. Onder de beschutting van de Engelsmanplaat bleek, hoewel de wind voor mijn gevoel beste stevig was, de golfslag mee te vallen. Na het scannen en bijna vastlopen (het was afgaand tij) hadden we nog wat tijd over. Omdat Bas een volgbootje mee had, besloten Joris, Bas en ik even op de Engelsmanplaat rond te lopen. Je voelt je dan de koning te rijk: je bent er helemaal alleen en rondom je zie je zand en zee. De boot hadden we flink het zand op gesleept en voor de zekerheid hadden we het anker ook nog verder op het zand in de grond geboord, maar toen we terug kwamen stond het water al tegen de spiegel van de boot. Het was inmiddels opkomend tij.
Na een kort tochtje stapten we weer over op de Serenity en voeren we richting Noordzee. Het wrak van de Wilhelm von Bayern, een Vorpostenboot van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, was het doel. Hoewel de voorspelling was dat de wind zou afnemen, leek dat niet zo te zijn. Onderweg liep tot overmaat van ramp ook de lijn van de volgboot nog eens in de schroef (Bas had dat tot mijn verbazing als een soort pirate of the Carribean binnen enkele minuten opgelost in natpak met een broodmes tussen zijn tanden) en kostte het zoeken naar het wrak ook erg veel tijd.
Toen we de Bayern gelokaliseerd hadden besloten Joris en Ernie als eersten te duiken. Het was inmiddels 6 uur 's avonds. Zij zouden ook de afdaallijn vervangen door een vaste lijn met boei, zodat anderen de boot sneller zouden vinden. Ik zou alleen duiken: Bas was aardig op na zijn snijwerk onder water.
Na verdwenen te zijn onder water kwam al snel het signaal dat de vaste afdaallijn vastgezet was op het wrak. Ik maakte me klaar om ook het water in te gaan met videocamera. Kruipend naar de achterkant van de boot vanwege de toch wel heftige deining en daarna het water in. Bas reikte me de camera aan en ik kon naar beneden. Onder water was de deining op een meter of 5 diepte verdwenen. Het zicht was ongeveer 6 meter en al snel zat ik op een diepte van ongeveer 17 meter op het wrak. Het schip is gezonken omdat het op een mijn is gelopen en onder water zie je dan ook de voorsteven volkomen gescheiden van de rest van het schip in het zand liggen. Honderden steenbolken zwommen rond het wrak. Een fantastisch schouwspel om te zien. Dit aantal en deze grootte zijn in Zeeland gewoon niet te zien. Daarnaast tibularia, grote anjelieren, Noorzeekrabben formaat bijzettafeltje, fluwelen zwemkrabben, botervisjes, een spinkrab en nog veel meer moois. De Noordzee is qua natuur naar mijn mening weer net iets grootser dan Zeeland, hoewel ik ook Zeeland prachtig vind. Op de Noordzee is het echter allemaal veel massaler en groter. Na een krap uurtje kwam ik weer boven, waar de wind eerder toe dan afgenomen was. Met de nodige moeite de camera afgegeven en aan boord geklauterd, waar ik liggend de spullen uit heb gedaan.
Al snel voeren we richting Lauwersoog. Zodra we in de Waddenzee waren, werden de golven aanmerkelijk kleiner. Met een schitterende zonsondergang kon deze dag niet meer stuk.
David Wassing